Η μοναξιά είναι απο χώμα No.1

"Δεν φταις εσύ και μη λυπηθείς για τίποτα.Δεν φταις εσύ για όσα δεν μπορείς.Εγώ φταίω που χτυπιόμουνα να λάβω απ' αυτά που δεν είχες.Τι να καταλάβεις και τι να ξέρεις κι εσύ απ' την δικιά μου κόλαση, εσύ δεν ήσουνα μονάχα η αφορμή του.
 Όλα μέσα μας γίνονται και ζητιανεύουν εδώ κι εκεί εξόδους όταν δεν αντέχουν άλλο την κλεισούρα τους.Κι ο έρωτάς μου μέσα μου ήτανε πολύς, μαύρος, πηχτός,λ άβα υπόγειων στρωμάτων, έβραζε και με φλόγιζε απο πριν σε συναντήσω κι όταν σε βρήκα σ' άρπαξα, έπεσα πάνω σου απαιτώντας να με γλιτώσεις απ τις φλόγες μου."

" Επιθυμούσα πια να σε συντρίψω, να σε σπάσω σαν αχυβάδα γυρεύοντας μήπως κρύβεις πέρλα."

"Διψούσα για τα μάτια μου ψάχνοντας στα δικά σου.Και δεν με βοηθούσες , με τρέλαινες.Είχες άθελά σου την τέχνη να μου ανάβεις φωτιές που δεν μπορούσες να σβήσεις, να μου ανοίγεις πείνες που δεν μπορούσες να ταίσεις."

"Το δικό μου το πολύ πώς να χωρέσει στο δικό σου το λίγο!Κι οι δύο δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα.Όμως μέσα σ αυτο το λίγο σου, σ αυτο το περιορισμένο σου, είχα την κακοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν.Σκιές του απέραντου.Αυτό που δεν έλεγχες, αυτό που δεν γνώριζες , προσπερνούσε απο μιά σου έκφραση, απο μιά σου χειρονομία τυχαία και με καθήλωνε.Δεν περιγράφεται η ματιά, η κίνηση, ο ήχος."

 " Άγνοια νόμου πουθενά δεν συγχωρείται και δικαιολογίες δεν σου επιτρέπεται να επικαλεσθείς στις παραβάσεις.Αν λουστείς και βγεις στα χιόνια βρεγμένος θα κρυώσεις όσο κι αν φωνάζεις 'δεν το ξερα'.Όλα έχουν το τίμημά τους.Το λέμε και το ξαναλέμε,μα όταν έρχεται η ώρα της ανταπόδοσης στεκόμαστε μπροστά της πληγωμένοι και απορημένοι."

"Τόσο απασχολημένη με τον εαυτό σου και τις εικόνες του δεν σου έμενε δευτερόλεπτο να χαρίσεις, τίποτα δεν σου περίσσευε να παραδώσεις.Ακόμα κι όταν με κοιτούσες στα μάτια, το ένιωθα, δε με κοιτούσες για να με δεις, αλλά για να καθρεφτίσεις το πρόσωπό σου στην κόρη μου και να βεβαιωθείς πως είναι εντάξει τα μαλλιά σου."

 H μοναξιά είναι απο χώμα, Μάρω Βαμβουνάκη