"Ο έρωτας που απαιτεί το άπειρο παντοτινό λίγες στιγμές μόνο καταφέρνει να κατέχει και λιώνει.Ο έρωτας είναι σχεδόν πάντοτε αποτυχημένος.Κοίτα τους ερωτευμένους πως μαραίνονται.Ο έρωτας δεν φτάνει στον στόχο του.Τα θέλει όλα και δεν συμβιβάζεται στα λίγα, τα μπορεί όλα ,ενώ εμείς δεν τα μπορούμε.Αρρωσταίνει στα χέρια μας, ολόδροσο πέταλο γαρδένιας που γρήγορα το κιτρινίζει η αναπνοή μας.Απόλυτα ελπίζει, απόλυτα τραυματίζεται.Μάτι θαυμάσιο που και η μικρότερη σκονίτσα το δακρύζει και το θολώνει.Ο έρωτας πονάει κι ασφυκτιά γιατί δεν ολοκληρώνεται."
"Κανέις, κανέις δεν μπορεί να προβλέψει την ψυχή του.Κανέις και τίποτα δεν μπορεί να πει γι αυτήν πριν έρθει η ώρα της να στείλει σινιάλο.Κι η ώρα της σε μοναξιά κυοφορείται."
"Παρά το οτι φαινόσουν βαθιά νεκρή μπορούσες ανα πάσα στιγμή να κάνεις κάτι τρομερό.Βρέθηκα να κρατώ πολύ σφιχτά ένα τραπεζομάχαιρο που όμως μου ήταν άχρηστο.Τον ζωντανό μπορείς να τον εξουδετερώσεις σκοτώνοντάς τον, πώς όμως να σκοτώσεις τον νεκρό;"
"Παλαιότερα έβλεπα ένα ανυπόφορο όνειρο όπου ενώ έκλεινα το κουμπί του ραδιοφώνου, εκείνο συνέχιζε να παίζει μουσική.Έβγαζα και την πρίζα απ' το ρεύμα, αλλά εκείνο συνέχιζε.Η ανημποριά μου να αναχαιτίσω τη μελωδία μου προκαλούσε φρίκη.Έτσι και τώρα ήμουν ξανά έρμαιο στα χέρια σου.Κι ύστερα χάθηκες."
"Δεν με κρατούσε τίποτα.Δεν ήθελα με κανένα δισταγμό να καθυστερήσω και να χάσω κι άλλο απ' τον ήδη χαμένο καιρό μου.Με τρέλαινε η βεβαιότητα πως δεν έχω καιρό.Έπρεπε να φύγω απο τούτη τη γελοία φυλακή αμέσως.Δεν θα κάτσω να παραμυθιαστώ άλλο με τα αόρατα, επειδή δεν τα κατάφερα με τα ορατά.Περίμενέ με καλή μου, έρχομαι πίσω.Η αποτυχία της αγάπης μας μπορεί να μην είναι τελειωτική.Περίμενέ με, έρχομαι πίσω."
"Δεν έχω αλλού να κρυφτώ για να σ' αποφύγω.Και δεν θέλω να σ' αποφύγω.Δεν θέλω.Ποτέ μου δεν ήθελα κι ας έκανα πως ήθελα.Δεν γίνεται ομως να θέλεις πάντα αυτο που θες να θέλεις."
"Δε θέλω άλλο να μιλώ.Οι ομιλίες μας ήταν πιο πολύ κραυγές πόνου, φασαρία υπεκφυγής , μανία επιβεβαίωσης, εκβιασμοί, δολώματα κέρδους, συνηγορία ανομολογητων, φυγή φόβων.Και ψέματα, ψέματα.Κυρίως ψέματα."
"Η αγάπη δεν είναι κατά περίσταση, η αγάπη είναι άνευ όρων, δεν παζαρεύει δούναι και λαβείν, η αγάπη είναι έξοδος γιατί το εγώ το κάνει εσύ και σε λυτρώνει.Σ΄ αγαπώ πια τόσο που δεν σε έχω ανάγκη.Σ΄ αγαπώ τόσο που σ' απαλλάσω από μένα.Σ' αγαπώ αληθινά και δεν σε φοβάμαι."
"Θα σ' αγαπώ τόσο που δεν θα σε απαιτώ δικιά μου.Να είσαι μονο καλά εσύ ,χωρίς να ψάχνομαι πόσο καλά ειμαι εγώ απ' το καλά σου.Ακόμα κι αν κοντά σε άλλον είσαι καλά, εγώ πάλι θα χαίρομαι οπως να ήσουν μαζί μου.Ούτε και γράμματα έχω ανάγκη να σου γράφω πιά.Υπάρχω μονο και σ' αγαπώ κι αυτο το σ' αγαπώ μου που δεν έχει ανάγκη καμία ούτε καν για ανταπόδοση, θα πλημμυρίσει, θα γεμίσει με τον κυματισμό του τον κόσμο όλο, θα έρχεται και σε σένα κι εσύ θα μπορείς να το ακούς οποτε θες.Φτάνει να το θες.Τα γράμματα που σου γράφω τα κόβω εδώ."
H μοναξιά είναι απο χώμα, Μάρω Βαμβουνάκη
No comments:
Post a Comment